18 Mart 2012 Pazar

Günesli pazar sabahlarinin düsündürdükleri

Günesli Pazar sabahlarini seviyorum..
Aklima hep ilkbaharda Istanbul`daki evimizde yaptigimiz Pazar kahvaltilari geliyor..
Annemin mis gibi kizarttigi üstü taze maydanozla süslenmis patatesli yumurta, peyaz peynir, domates, salatalik, taze citir citir yesil  biber ..tabi yaninda caydanlikta fokur fokur kaynayan bir demlik cay..
Sicak ekmegin üstüne tereyagini sürerker hemen eriyiverir yag..Yaninda yesil ya da siyah ayvalik zeytinleri…
 
 
Iste günesli Pazar günleri bana,  cocuklugumdaki bu sabah kahvaltilarini hatirlatiyor..
Sanki dün gibi..
Mutfaktan gelen mis gibi kokulari,  yazarken bile hissediyorum..
Ama bir yandan da,  sanki üzerinden bin yil gecmis kadar uzak..
 
Günesli  Pazar sabahlarini seviyorum..
Gerci,  her ne kadar tekrarlamaya calissam da, ayni seyleri pisirip, ayni seyleri masaya koysam da,  aynisi olmuyor …
hani insanin kendi annesinin yaptigi daha farkli,  daha lezzetli …
O cocuklugumdaki coskuyu oldugu gibi hissedemiyorum.. Belki cocuklukta bazi seyler,  daha coskulu yasaniyor.. Karsiliksiz almanin verdigi cosku...
Tabi mutluyum..ama icimdeki cosku ayni cosku degil…daha farkli..
Daha cok,  vermenin, mutlu etmenin memnuniyeti--
Minik kizimin gözünde gördügüm isilti beni mutlu eden..
Onun recele bulanmis suratiyla bana gülmesi..
Minicik elleriyle domatesleri , salataliklari catalina takmaya calismasi..
Zeytinlerin cekirdeklerini bana cikarttirip, sonra catalini batirarak yemesi..
Bana verdigi mutluluktan habersiz , verdiklerimi almasi...
 
 
Onun icin pes etmeden devam ediyorum bunlari yapmaya 
Hem kendim icin,  kizim icin…
Onun gözündeki isilti bana kendi coculugumu da hatirlatiyor..
Mutluluklar ikiye katlaniyor..
Vermenin verdigi mutluluk ve  gecmisi hatirlamanin verdigi huzur..
Umarim o da ileri de kahvaltilarimizi, yaptiklarimizi,  ettiklerimizi güzellikler icinde hatirlar ve kendi cocuklarinin coskusuyla  da mutlu olur..
Ve bu döngü böyle devam eder gider..
 

3 yorum:

Dolunay -Alanayarts dedi ki...

benzer duyguları bende sık yaşarım.pazar günlerini sevmem sadece sabahlarını .kahvaltı bitene kadar olan kısmını.gerisi içime sıkıntı verir.sanırım ertesi gün okul olma düşüncesi:)
her pazarın ışıltısını yitirmesin ne sofranda ne börülcenin bakışlarında nede senin özlem dolu yüreğinde.sevgiler..

Selen dedi ki...

Ben de eskiden böyle hisseder, üzülürdüm, hiçbir şey eskisi gibi değil diye. Ama dediğin gibi şu anda sen kızının çocukluğunu yaratıyorsun. Ona böyle senin gibi, ileride hatırlayacağı mutlu güzel anılar bırakıyorsun. Ben de bazı pazar sabahları "Bi benim pazarım yok anasını satayım" diye homurdanarak kahvaltı hazırlarken aklıma bu fikir geliyor da kendime çeki düzen veriyorum. :P

Nar cicegi dedi ki...

Okula gittigim zamanlarda banada öyle olurdu alanay;))demek ogrenci ogretmen farketmiyor;)))))

Evet selncim.. Kendimize ceki düzen vermemiz gerekiyor arada isyanlari oynasak da;))))